آبشار سنگان:

 سنگان، نام دو روستا (سنگان پایین و سنگان بالا) و منطقه‌ای کوهستانی و بسیار زیبا در شمال غربی تهران و کمی بالاتر از سولقان می‌باشد. ارتفاع روستای سنگان از سطح دریا حدود 2100 متر بوده و راه دسترسی به آن از طریق جادهٔ امامزاده داوود است. آبشار سنگان به ارتفاع تقریبی 60 متر بلندترین آبشار تهران بوده و ارتفاع این آبشار از سطح دریا 2575 متر میباشد. برای رسیدن به آبشار به 2.5 تا 3 ساعت پیاده روی و کوهپیمایی از روستا نیاز است.
اوج شکوه و زیبایی آبشار سنگان در فصل پرآبی یعنی بهار و اوایل تابستان می‌باشد. اردیبهشت ماه ده سنگان و مسیر منتهی به آبشار پوشیده از شکوفه های درختان گیلاس بوده که جلوه ای بی نظیر را به این مسیر میدهد.
در فصل پائیز هزار رنگ، دره سنگان زیبایی و جلوه خاص خودش را دارد اما آبشار در این فصل بسیار کم آب تر و حتی در حد آب باریکه خواهد بود! آبشار سنگان در زمستان و ماههای سرد کاملا یخ بسته و شکلی بسیار بدیع و زیبا به خود می گیرد.

برای دیدن آبشار سنگان، باید به قدر کافی اهل کوه نوردی و دره نوردی باشید و البته از سرما و آب هم وحشت نداشته باشید چون دره سنگان یکی از دره‌های پر آب این منطقه است و  آبشار سنگان، همانطور که از اسمش پیدا است، در یک منطقه سنگی قرار گرفته است.

 آبشار سنگان در اردیبهشت‌ ماه: (عکس از ویکی پدیا)

(برای دریافت عکس در سایز واقعی بر روی آن کلیک کنید)

                ****************************

دسترسی:

کیلومتر 12 جاده امام زاده داود - تابلوی روستای سنگان در سمت چپ - حدود 10 کیلومتر جاده فرعی و آسفالته به روستای سنگان بالا

راهنمای کامل مسیر تا آبشار:

از اتوبان همت وارد منطقه کن شده و از آنجا به جاده امام زاده داود می‌روید. کیلومتر 12 جاده امام زاده داود تابلوی روستای سنگان را در سمت چپ مشاهده می‌کنید. از اینجا تا سنگان حدود 10 کیلومتر راه است. به روستای سنگان که رسیدید ورودی سنگان پائین و سنگان وسط را رد کرده، به سمت سنگان بالا ادامه مسیر دهید. جاده آسفالت را تا انتها رفته تا به جاده خاکی برسید. از اینجا تا امام زاده قاسم حدود 1-2 کیلومتر جاده خاکی ماشین رو میباشد. ماشین را میتوانید همینجا پارک کرده و یا در صورت خلوت بودن و باز بودن راه، با ماشین از جاده خاکی بالا بروید. از امام زاده دو راه برای رسیدن به آبشار دارید. یکی ادامه همان راه اصلی و دیگری جاده پاکوب که از داخل محوطه امام زاده به آن دسترسی خواهید داشت. این دو مسیر حدود 2 کیلومتر بالاتر به هم میرسند و مشترک میشوند. (ما جاده عریض اصلی را ادمه دادیم) پس از حدود نیم ساعت پیاده روی به سمت بالا با شیب ملایم به جاده ورودی آبشار میرسید. این جاده بصورت یک فرعی در سمت چپ میباشد که رودخانه را قطع کرده و پس از آن به سمت بالا ارتفاع میگیرد. از اینجا دیگر آبشار در دور دست قابل مشاهده میباشد. پس از ورود به این مسیر حدود 500 متر بالاتر به یک کومه چهاردیواری میرسید که پس از آن باز راه دو راهی میشود که باید مسیر سمت چپ را در پیش بگیرید. از اینجا به بعد مسیر سر راست و مشخص میباشد. اول از میان باغهای گیلاس گذشته سپس از عرض رودخانه گذشته و پس از آن حدود یک ساعت پیاده روی در شیب نسبتا تند در یک جاده پاکوب باریک به آبشار خواهید رسید.

 تصاویر مسیر و توضیحات مربوطه:

نمایی از روستای سنگان بالا غرق در شکوفه های گیلاس:

برای رسیدن به آبشار  امام زاده  قاسم را رد کرده و مسیر عریض جاده خاکی را ادامه دادیم که همچنان ماشین رو بود. ظاهرا از کنار امام زاده هم یک راه به آبشار دارد که ما از آن مطمئن نبودیم پس مسیر اصلی را ادامه دادیم.

امتداد جاده اصلی خاکی بعد از امامزاده که در این روز وسط هفته کاملا خلوت بود. بجز خودمان شاید کلا 5 نفر کوهنورد هم در آنروز ندیدیم!:

حدود یکی دو کیلومتر بالاتر از امام زاده چشمه آب کوچکی از دل کوه بیرون میزد. از آب گوارای آن نوشیدیم و برای ادامه مسیر هم کمی برداشتیم. از اینجا تا خود آبشار از چشمه خبری نبوده و فقط آب رودخانه در دسترس بود. تقریبا تا همین چشمه و کمی بالاتر از آن آنتن همراه اول هنوز برقرار بود.

دره های زیبای مملو از درختان گیلاس در طول مسیر:

یک کافه سنتی واقع در دره ای زیبا حدود 20 دقیقه بعد از امام زاده:

و باز هم همچنان رودخانه و باغهای زیبای گیلاس در دره سمت چپ جاده:

از امام زاده حدود نیم ساعت که به سمت بالا حرکت میکند (از راست به چپ تصویر) به ورودی مسیر آبشار میرسید. یک فرعی که از سمت چپ به سمت دره سرازیر شده، رودخانه را قطع نموده و سپس ارتفاع میگیرد.

مسیر ورودی آبشار:

ما ورودی آبشار را رد کرده و جاده اصلی را به سمت بالا و چشمه شاهی ادامه دادیم. حدود یک ساعت و نیم به سمت بالا رفته تا از طبیعت زیبای این مسیر بیشتر بهره ببریم. در بین راه نیز از یک مسیر فرعی بالا رفته و از گیاه ریواس که خیلی هم در دسترس نبود، کندیم و خوردیم. کمی ترش و بنظرم بسیار خوشمزه اس.

نمایی از مسیر که در دو طرف پوشیده از درختان گیلاس و آلبالو بود:

در عکس زیر گیاه ریواس را می بینید. ساقه ریواس را که یک گل قرمز هم بالای سرش دارد میتوانید از پائین بریده و پس از جدا کردن گل و پوست، آنرا میل نمائید. با نمک البته چه بهتر. ریواسهای این منطقه دو نوع بودند: گل قرمز و گل زرد که نوع قرمزش برای خوردن عالی بود اما نوع گل زرد سفت و نامرغوب بود. ریواس قرمز کم و به زحمت در دسترس بود. دیده میشدند کسانی که به منظور کندن و فروش ریواس از دامنه کوهها بسیار بالا رفته بودند.

گیاه ریواس که البته این یکی ساقه اش خیلی کوتاهه:

مسیری را که رفته بودیم برگشته و مجددا به همان دو راهی رسیدیم. راه آبشار را در پیش گرفته از دره گذر کرده و از یک جاده نسبتا عریض پوشیده از سنگ به سمت بالا ارتفاع گرفتیم. از اینجا میشد آبشار را در دور دست مشاهده کرد. حدود 200 متر بالاتر پس از یک کومه چهار دیواری باز هم راه دو راهی شد که مسیر آبشار از سمت چپ میباشد.

از اینجا به بعد مقداری از جاده از بین باغهای گیلاس رد میشد که اوج زیبایی این مسیر بود و بسیار زیبا:

و باز هم راهی باریک از میان باغهای گیلاس که گاها درخت آلبالو هم در بینشان دیده میشد:

خانه ای روستایی در طول مسیر :

پس از حدود 20 دقیقه از عرض رودخانه گذشتیم. از اینجا به بعد تا خود آبشار شیب مسیر تند بود که حدود یک ساعت طول کشید:

دامنه کوهها بعضا پوشیده بود از گلهای لاله وحشی به رنگهای قرمز و زرد و گلبه ای. و یک عکس کلوزآپ از این گل زیبا:

(برای دریافت این عکس در سایز اصلی بر روی آن کلیک نمائید)

نمایی دور از آبشار که در وسط – بالای تصویر دیده میشود و جاده پاکوب پوشیده از سنگ با شیب تند:

نمایی نزدیکتر از آبشار که بنظر میرسید حدود 50-60 متر ارتفاعش باشد:

آبشار کوچکی در سمت چپ آبشار اصلی حدود 200 متر آنطرف تر قرار داشت و همینطور غار بیوک آقا که در سمت چپ تصویر دیده میشود. دهانه این غار حدود یک متر و طولش حدود 3-4 متر بود که گفته میشود مقداری از آن طبیعی بوده و ما بقی را شخصی بنام بیوک برای جانپناه کوهنوردان در فصل سرما ساخته و تکمیل کرده. کف غار مسطح بوده و برای نشستن و استراحت مناسب میباشد. دهانه غار حدود سه متر از کف ارتفاع دارد که برای ورود با آن باید کمی به خودتان زحمت بدهید!

جا برای نشستن و استراحت اطراف آبشار پیدا میشود اما نه زیاد. شاید روزهای تعطیل که بازدید از آبشار بیشتر است برای نشستن در زیر سایه و کنار رودخانه مجبور شوید مسیر را برگردید.

آبشار:

وزش تقریبا شدید باد باعث میشد که ذرات ریز آب به اطراف پراکنده شود:

گر اهل کشف دیدنی های جدید هستید و دوست دارید یک منطقه کوهستانی و سرد را در این روزهای پاییزی تجربه کنید، پیشنهاد می کنیم به آبشار سنگان در نزدیکی پایتخت فکر کنید. جایی که فرصت خوبی برای یک سفر یک روزه کوتاه به شما می دهد و خستگی های زندگی پرتنش تهرانی ها را از آنها دور می کند.

روستای سنگان هم که نزدیک ترین روستا به این آبشار به حساب می آید، روستایی کوهستانی و بسیار زیباست

کی سفر کنیم؟

اوج شکوه و زیبایی آبشار سنگان در ماه‌های فروردین و اردیبهشت است اما اگر این روزها هم سری به این آبشار بزنید، زیبایی های بسیاری برای تماشا خواهید داشت. این آبشار در زمستان با یخ زدن شکلی بسیار متفاوت و جالب به خود می‌گیرد که حتما باید از نزدیک ببینید. البته اگر تحمل سرمای هوا را دارید!

لوازم مورد نیاز

کفش مناسب کوهپیمایی، کوله پشتی یک روزه، لباس مناسب کوهپیمایی، پانچو (یا لباس ضد باران)ظ¬ بطری آب، زیر انداز، چراغ قوه، کرم ضد آفتاب، عینک و کلاه، غذای قابل حمل در کوله، باتوم (یک جفت)، دستکش، جوراب اضافه، گتر.

برقرار باشید و پرشکوه چون کوهستان